سى ُم

خب بعد از يك روز طوفانى و بعد از اين كه به هردومون خيلى خوش گذشت، بهت گفتم بيا ديگه با هم ارتباطى نداشته باشيم. براى هميشه. ميخواستم تراژيكش نكنم. واسه همين چيزايى كه ميخواستم برات بنويسم و بفرستم رو اينجا مينويسم. چون بعضى حرفا نشنيدنشون بيشتر به صل سى ُم...

در بالكن رو باز نذار كه سرما نياد داخل. سرما خيلى وقته اينجاس عزيزم

خوابى يا بيدار

من هنوز تو حس تعليقم

اما اين دفعه اين بهتره. اوضاعم داره بهتر ميشه. يه مقاله سابميت كردم و نشستم به سيگارم ميرسم. كارى نيست كه مجبور باشم صبحمو به خاطرش خراب كنم.

تعليق خوب. تهوع

سى ُم...

حقيقت اينه كه ادم كم كم خودش رو ميشناسه. مثلا بعد اين همه سال من تازه فهميدم كه خودم خيلى خيلى مهم ترينم و بقيه به يه ورم هستن. يعنى در واقع نياز من به بقيه هم به خاطر خودمه. اين كه اينقدر فاكداپم خب اصلا خوب نيست. اما اين كه يهو تو ظهر يه روز خيلى معمولى وقتى رو تخت دراز كشيدم بعد از مدت ها كه تلاش كردم ادم به تخممى باشم، بسيار ناخوداگاه و اوت او نووِر هستش بله.

حالا فقط كافيه پيكان توجه رو از سمت ديگران كج كنم بيارمش سمت خودم. واو كه ادمى چقدر باحال و عجيب است.

اه اه

سى ُم...

خب من ادم حسودى هستم. وقتى ميبينم يكى يكى ديگه رو خيلى دوس داره يه جاى خالى تو قلبم احساس ميكنم

بعد انگار از زمين و زمان شاكى باشم واسه خالى بودنش

بعد اما اگه كسى هم دوسم داشته باشه پسش ميزنم. جورى كه خودم هم نميفهمم چجور. از عمق ناخودآگاهم

سى ُم...

فراموش كرده بودم كه ارزو كنم. شب خوبى را كه قدم ميزديم و گلى كه چيده بودم در دست من بود و دست من در دستان تو. انقدر گفتم و گفتى و انقدر همه چيز جور درامده بود كه حتى فكر اين كه نميشناختمت خنده دار به نظر ميرسيد. اما نميشناختمت. نشون به اون نشونى كه و سى ُم...

مثلا چى ميشد ميومدم دم خونه تون، يه كادوى گرون بهت ميدادم، و ميگفتم ما بهتره همديگه رو بيشتر از اين اذيت نكنيم. اما سعى كن منو يادت نره. چون اگه يادت بره ميفهمم و دلگير ميشم. چرا تو كارتوناى بچگى، هميشه دختر داستان منتظر شاهزاده ش بود. چرا يادمون ندا سى ُم...

نميتونم هدفى داشته باشم براى زندگى. مثل ربات شدم. روزا رو ميگذرونم فقط براى اين كه گذشته باشه. حتى نميتونم تصور كنم چجورى قراره تا هفتاد سالگى اين زندگى رو تحمل كنم. كاش هرچى زودتر بميرم. بود و نبودم چندان فرقى نميكنه براى كسى. كاش كسى ميومد و منو ميكشت. كه خودكشى حساب نشه. انگار هنوز يه چيزايى هست تو دنيا كه برام مهم باشه. مثل همين كه ادما فكر نكنن من ضعيف بودم، يا خودشونو سرزنش نكنن.

سى ُم...

از خودم متنفرم. از تك تك كارام و رفتارام. هرچيزى كه به خاطر ديگران انجام ميدم و انجام نميدم. هر چيزى كه مربوط به خودم ميشه. از هرچيزى كه تو اين دنيا مربوط به منه متنفرم. جالبه. وقتى خودم از خودم متنفرم و كسى هم نيست كه دوسم داشته باشه، عملا "خودم" هيچ كسى رو نداره. تنهاى تنهاس. تنهاتر از هميشه

سى ُم...

از خدا خواستم بهم صبر بده

صبرم زياد بشه خيلى كمتر عذاب ميكشم و اين خوبه

اره به خدا هم اعتقاد دارم

احساس ارامش ميكنم. نياز به دوره گذار داشتم. داره ميگذره

فردا روز مهميه.

كاش كلمات بهترى داشتيم واسه رسوندن منظورمون. مثل نويسنده ها. اون وقت كمتر كسى دلخور ميشد

سى ُم...

دوباره يه گندى زدم. كه به اين راحتيا درست نميشه كاش فقط يهو از رو زمين محو بشم همين كاش انقد خنگ و احمق نبودى سى ُم...